Mens en lijden - Op welke manier reageren mensen als ze met lijden geconfronteerd worden?

Volgens mij reageert elke persoon er anders op. De ene reageert geschokt, de andere is stil, nog iemand anders begint te huilen en kan niet stoppen. Er zijn ook mensen die ziek worden van de pijn, die niet meer willen praten, die zich oplsuiten. Ook zijn er mensen die op een humoristische of positieve manier omgaan met lijden. Dit verwondert mij het meest, maar het is ook een manier van verwerken! Ook zijn er mensen die geen gevoel hebben. Ze hebben zichzelf precies op slot gezet. Dit is moeilijk om eruit te komen.
Toch vind ik dat de manier waarop dit gebeurd op eenzelfde lijn gebeurd. Bij de persoon die achterblijft staat eerst het leven stil. Er moet zoveel geregeld worden. Een begravenis, iedereen op de hoogte brengen, een koffietafel achteraf, …. Als de eerste shock achter de rug is, komt de ergste periode. Dit is de periode waar het verlies begint door te dringen. Je wordt verdrietig, voelt de pijn en het gemis. Dit is een zware periode die iedereen op een andere manier moet doorgaan. Je kunt niemand opdringen te eisen “ Kom het is nu genoeg, ga verder met je leven “
De rouwperiode wordt gevuld met herinneringen, gevoelens en pijn aan de overlevende. Je begint te dromen over die persoon, herbeleeft alles weer en krijgt soms huilbuien die maar niet blijken te stoppen.
De periode is heel erg zwaar en daar moet iedereen doorheen. De ene duurt het minder lang dan de andere, de ene gaat er ook veel beter mee om dan de andere.
Het grootste gemis dat je kunt ervaren is dat je die persoon nooit meer zult zien, ruiken, voelen en ervaren. Dit doet enorm veel pijn om te aanvaarden.